Agnieszka Muzyka Pędzich

Psychoterapia & Rozwój

Jestem psychoterapeutką i pracuję w nurcie humanistyczno-doświadczeniowym psychologii zorientowanej na proces.
Zapraszam dorosłych oraz młodzież od 16. roku życia – stacjonarnie w Warszawie i online.

Towarzyszę w odkrywaniu drogi do większej bliskości ze sobą – ze swoimi emocjami, ciałem i innymi ludźmi.
Wierzę, że trudne sytuacje, w których tracimy sens i nadzieję, gubimy kierunek, nie wiemy, co dalej, jesteśmy na zakręcie albo po raz kolejny docieramy do ściany – to ważne chwile. To przejście pomiędzy tym, co znane, a tym, co jeszcze niewidoczne, ale już możliwe.Szczególnie zapraszam osoby w żałobie lub po stracie – to czas wyjątkowo czuły i delikatny, pełen trudnych, często sprzecznych emocji. Czas, w którym konfrontujemy się z definitywnością, która nie pozwala już niczego negocjować.
Bliskie są mi również doświadczenia dyskryminacji i wykluczenia – pracy z osobami, które czują się niesłyszane, pomijane, pozbawione głosu. W tym także z osobami w doświadczeniu migracji – żyjącymi „pomiędzy” światami, językami, tożsamościami.

o tym, jak pracuję

Sercem psychoterapii jest dla mnie relacja – uważna, szczera i autentyczna – oparta na głębokim słuchaniu tego, co często pozostaje niedopowiedziane, ciche lub trudne do przyjęcia. Wierzę, że prawdziwa zmiana nie wynika z prób „naprawiania”, ale z możliwości bycia w tym, co niepewne, niewygodne, a czasem bolesne. To właśnie tam – w naszych pęknięciach, bliznach i zawahaniach – kryje się często początek uzdrowienia i wewnętrznego ruchu w kierunku wzrastania.Rozumiem rolę terapeutki nie jako osoby, która daje gotowe odpowiedzi, ale jako towarzyszki w ich poszukiwaniu. Wspieram w podtrzymywaniu uważności i rozwijaniu ciekawości wobec tego, co niejasne i nieoswojone. Wierzę, że każdy człowiek ma w sobie zasoby, które czekają, by zostać rozpoznane i uruchomione. Moją rolą jest wspierać ten proces z szacunkiem, uważnością i otwartością.

W pracy koncentruję się na tym, co aktualne – na tym, co dzieje się tu i teraz w doświadczeniu osoby. W razie potrzeby sięgamy do przeszłości lub wybiegamy w przyszłość, ale punktem wyjścia zawsze jest obecna chwila. Podczas sesji pomagam lepiej zrozumieć siebie, rozpoznawać własne wzorce i z większą świadomością szukać nowych odpowiedzi na życiowe wyzwania. Towarzyszę w poszukiwaniu sensu ukrytego w snach, objawach czy powracających trudnościach.W pracy terapeutycznej, oprócz rozmowy, sięgam po różne formy wyrazu – takie jak praca z ciałem, ruchem, obrazem, przestrzenią czy odgrywaniem ról. Dobieram je indywidualnie, zgodnie z tym, co w danym momencie najbardziej służy osobie i wspiera kierunek jej procesu.

o pracy z procesem

Psychologia procesu (ang. Processwork) została stworzona w latach 80. XX wieku przez Arnolda Mindella – fizyka kwantowego i analityka jungowskiego. Zafascynowany pracami C.G. Junga, Mindell rozwinął jego podejście, czerpiąc również z taoizmu, filozofii Wschodu, psychologii transpersonalnej, Gestalt oraz myślenia systemowego.W psychologii procesu patrzymy na życie jako na nieustanny przepływ informacji – pojawiających się po to, by wspierać rozwój, uzdrawianie i kontakt z ukrytymi zasobami. Te informacje mogą przychodzić do nas na wiele sposobów: przez sny, odczucia z ciała, symptomy fizyczne, napięcia w relacjach, nastroje, powracające trudności czy wydarzenia codziennego życia.Podążamy za tym, co nieznane, nieoczywiste, często niewygodne – rozwijamy subtelne sygnały, które pozornie nie pasują do całości, ale niosą potencjał zmiany. W pracy procesowej zanurzamy się w tę rzeczywistość, która mieści się gdzieś pomiędzy jawą a snem, pomiędzy tym, co znane, a tym, co dopiero chce się ujawnić. To, co odkrywamy, może stać się drogowskazem – w codziennym życiu, w relacjach, w lepszym rozumieniu siebie i swojego miejsca w świecie.

O moich inspiracjach

Choć pracuję głównie w nurcie psychologii procesu, inspirują mnie również inne podejścia. Dużo czerpię z myśli C.G. Junga – szczególnie z jego wizji indywidualnej drogi rozwoju oraz symboliki, która pozwala odnaleźć porządek i sens w pozornym chaosie. Bliskie mi są też wartości Carla Rogersa i psychologii humanistycznej: autentyczność, empatia i bezwarunkowa akceptacja jako fundament budowania relacji terapeutycznej. Podejście egzystencjalne przywołuje odwieczne pytania o sens, wolność i odpowiedzialność za własne życie. A perspektywa systemowa poszerza spojrzenie o relacje i kontekst, który nas kształtuje – rodzinny, społeczny, kulturowy.

Szczególnie ważne miejsce w mojej życiowej filozofii zajmuje głęboka ekologia – poczucie, że jesteśmy częścią większej całości. Połączeni nie tylko ze sobą nawzajem, ale też z tymi, którzy byli przed nami, przyjdą po nas oraz całym światem, który nas otacza.
I wreszcie – praca z ciałem, dla której osobiście mam dużo wdzięczności. Wiele lat temu stała się moją bramą do odzyskiwania siebie. Korzystam z niej dzisiaj w gabinecie. Różne formy terapeutycznej pracy z ciałem pomagają dotrzeć do doświadczeń, które wykraczają poza słowa oraz ucieleśniać zmianę, która się w nas dokonuje.

Całość mojego podejścia to zaproszenie do podróży w głąb siebie, do odważnego spojrzenia na to, co trudne, z otwartością i współczuciem, do odbudowywania połączenia ze sobą i innymi ludźmi.

O mojej drodze

Jestem w drugiej fazie szkolenia w ramach programu Fundacji Studium Psychologii Procesu, który spełnia standardy Polskiej Rady Psychoterapii oraz IAPOP (International Association of Process Oriented Psychology) i posiadam uprawnienia do pracy indywidualnej i grupowej. Pracuję pod stałą superwizją dyplomowanego terapeuty psychologii procesu.

Dociekliwość, zadawanie pytań i szukanie powiązań na różnych poziomach towarzyszyły mi od zawsze – także w mojej ścieżce zawodowej.
Po ukończeniu Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Szkole Głównej Handlowej, zafascynowana światem, wielokulturowością i różnorodnością ludzkich historii oraz motywacji, przez wiele lat pracowałam w środowisku biznesowym jako badaczka. Działałam w różnych organizacjach, rolach i branżach – wciąż jednak z poczuciem, że nadal czegoś szukam.
Mam za sobą ważne doświadczenia: emigrację, bycie bez pracy, czas poszukiwań i zaczynania od nowa. To one w dużej mierze ukształtowały mój sposób myślenia o zmianie – jako procesie, który wymaga czasu, odwagi i uważnej obecności.
Od wielu lat uczestniczę w szkoleniach z zakresu pracy z ciałem, focusingu, terapii tańcem i ruchem, tańca intuicyjnego oraz tańców w kręgu. Ukończyłam Holistyczną Szkołę Trenerską, a od tego czasu pracuję także z grupami – prowadzę warsztaty i zajęcia rozwojowe. Bliskie jest mi budowanie wspólnoty i towarzyszenie procesom, które otwierają na głębszy kontakt ze sobą i z innymi.

Od 2020 roku współprowadzę Fundację Pole Dialogu, która zajmuje się partycypacją obywatelską – pomagamy samorządom włączać mieszkańców w procesy decyzyjne, tworząc przestrzenie do rozmowy, słuchania i współdecydowania. Wierzę, że takie działania nie tylko wspierają demokrację, ale też uczą obecności, dialogu i otwartości – także na to, co niewygodne lub marginalizowane społecznie.
To doświadczenie łączy się z jedną z kluczowych ważnych dla mnie idei w psychologii procesu – koncepcją głębokiej demokracji. Rozumiem ją jako gotowość do słuchania wszystkich głosów: tych zdecydowanych i wyraźnych, ale też tych cichych, wykluczonych, trudnych do wypowiedzenia. Tak rozumiana uważność – zarówno w pracy z grupami, jak i w indywidualnej terapii – pomaga budować życie w większym kontakcie ze sobą i światem.

Kontakt

Zapraszam do kontaktu telefonicznie lub mailowo. Jeśli nie odbieram, napisz wiadomość - oddzwonię.+48 517 377 841
[email protected]